ႏွစ္ေလးဆယ္ ထြက္ကုန္

အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့
တရက္တမ်ဳိး ဆိုရမလား
တေယာက္တမ်ဳိးလို႔ ေျပာရမလားပါပဲ။

လဲေလ်ာင္းခင္းက်င္းေနပံုမ်ား
အသားေစ်းခင္းက
ျမင္ကြင္းရိပ္၊ ေရာင္စံုမိတၱဴ ။

ငိုသံ
ညည္းသံ
ေအာ္သံ
ေခၚသံ
တရံတေထာက္
ျပတ္ေတာက္မႈ မဲ့ရင္မေျပာ
အေတာမသတ္
စက္ရဟပ္သံရွည္၊ ရာသီစက္ဝန္း။

ဓေလ့ထံုးစံေတြ ကြဲလြဲ
ဘာသာစကားေတြ ကြဲလြဲ
ကိုးကြယ္ရာ ကြဲလြဲ
ေမြးရာပါ
ကိုယ္ လက္ အဂၤါ တခုခု
စြန္႔လႊတ္ရတဲ့ အျဖစ္ကမူ
ထပ္တူထပ္မွ်၊ တေသြမတိမ္း။

တေယာက္ ေျခ
တေယာက္ လက္
တေယာက္ ၾကည့္
ညႇိ ခ်ိန္ ယွဥ္ ထုိး
ကိုယ္က်ဳိးေတာ့
နည္းခဲ့ၾကသူေတြခ်ည္းပါ။

“တုိက္ပြဲေတြ မၿပီးေသးဘူးလား
မီးေတြ ၿငိမ္းၿပီလား
ဘယ္သူ ႐ွဳံးလဲ …
ဖိုးခြာေတာ့
ေတာင္ယာတဲ တလံုးနဲ႔
ေျခတဖက္ ဆံုးခဲ့ၿပီ အေက်ာ္”။ ။

ေမာင္လြမ္းဏီ

ေဒါင္းအိုးေ၀ အတြဲ (၃)၊ အမွတ္ (၉)၊ ၁၉၉၆