၀ါး႐ံုရိပ္က
အိမ္မက္ျပတင္း လမင္းဖြင့္ရင္
ေငးရီခ်င္တဲ့
အလွေဗဒနဲ႔ ညိဳေအးရီ။
ေတာင္ယာေတာက
ေသာက႐ိႈက္သံ ခံစားစာနာ
ကဗ်ာထုဆစ္
ေခတ္ၿပိဳင္ခ်စ္တဲ့ ညိဳေအးရီ။
ေတာအုပ္လယ္မွာ
သူငယ္လုလင္ တူမီးျပင္ကာ
မိခင္ေပ်ာက္သား ေျပးႏွင္သြားၿပီ
စစ္ခ်ီသံအလား ညိဳေအးရီ။
လင္ဆံုးပါး၍
ခ်ဳံးခ်ဟစ္ငို သားကိုဆြဲငင္
ေကာက္႐ိုးမွ်င္အလား
ၾကင္နာတတ္ေသာ ညိဳေအးရီ
ရြာေတာင္ေခ်ာင္းက
မိန္းမအေလာင္း နားေတာင္မရွိ
အ၀တ္မရွိ
မၾကည့္ရက္စရာ အနိဌာ တဲ့
သခၤါရလား ညိဳေအးရီ။
ညိဳေအးရီ
ဒီမနက္
မ်က္ႏွာထားထန္ထန္ ေျခသံျပင္းျပင္း
သီခ်င္းသံဆိတ္ ႏႈတ္ပိတ္ေရငံု
မင့္႐ုပ္ပံုကို
ယံုၾကည္ရခက္ ေတြးရခက္ေပါ့
ရြာပ်က္စိတ္ကုန္သြားၿပီလား။ ။
ေမာင္လြမ္းဏီ
ေဒါင္းအိုးေ၀ အတြဲ (၃)၊ အမွတ္ (၅)၊ ၁၉၉၅
No comments:
Post a Comment